Czego boi się koń..
Czego boi się koń..
Co wywołuje najwiekszy strach/obawę:
1) oczywiście oddzielenie od stada, bo stado daje koniowi poczucie bezpieczeństwa. tutaj, pokazując że do tego stada zawsze się wraca, można taki strach przezwyciężyć.
2) skrępowanie- utrudnienie lub uniemożliwienie ucieczki. Unieruchomienie nóg (np przez podniesienie), głowy, uwiązanie. Koniowi dodaje otuchy świadomość, że może w każdej chwili odejść lub uciec. Dlatego np kiedy uczę konie stania uwiązanymi, na początek przekładam uwiąz luźno przez koniowiąz czy co tam- koń jak sie odsadza od razu jest wolny, nie wpada w panike. Później uwiąz przekłada sie luźno kilka razy przez barierkę żeby stawił opór przy ciągnieciu ale jednak szybko sie odwiązał. Jak z tym koń sie oswoi i nie próbuje juz odsadzać- można wiązac na sztywno, jesli potrzeba. Dlatego tez sztywne trzymanie wodzy na bojącym się czegoś koniu często jeszcze bardziej go przeraża- a pozwolić mu poboczyc się, pofukać, podejśc odejść i obejrzec stracha- daje dużo lepszy efekt. Ale nie pozwalam na całkowity odwrót- zachowujemy zadany kierunek, możemy tylko "dziwny "przedmiot szerzej ominąć. albo porobić wokół niego coraz bliższe kółka, jeśli jest to bezpieczne.
3) ogień; zapach krwi. Instynktowne lęki, strach przed ogniem można do pewnego stopnia oswoić co widać na różnych pokazach natomiast oswajać z zapachem krwi chyba nikt nie próbuje bo i po co.
4) głęboka woda- całkiem mądre sa konie w przeciwieństwie do ludzi skaczącyh na główkę do nieznanej wody
i kałuże, bajorka próbują najpierw noga czy sa głebokie i jakie mają dno. Koń sporo wazy więc podmokła łączka która dla nas byłaby tylko niewygodna do przejścia, dla konia może być niebezpieczną pułapką- jest więc taki strach całkiem zrozumiały. Oczywiście warto wchodzenia do wody uczyć.* koń jako zwierzę stadne przejmuje strach innych koni i w ogóle zwierząt, jest czuły na nastroje- to w naturze pozwala przezyć, jesli inne konie poczuły niebezpieczeństwo to lepiej być w gotowości. Jak bardzo ten strach sie udziela poczułam kiedys jak słuchałam klaczy serca stetoskopem, biło sobie spokojnie i nagle takie szybkie DUCH DUCH DUCH bębniące mi w głowie aż myslę sobie co jest- a to na zewnątrz stajni koń zrzucił jeźdźca i uciekał.
<t></t>
Reakcje takie jak boczenie się, zastanawianie nad przejściem obok jakiejś przeszkody czy uskakiwanie nie zawsze są objawami typowego strachu- a rezerwy, ostrożności, obawy. To tak jak np ostrożnie rpzechodze przez krzaczory nei dlatego że się ich boje a chce uniknąc ukłucia; powolne chodzenie po lodzie czy na bardzo stromej ścieżce też będzie sowodowane ostrożnościa a nie strachem. Także reakcje konia czasem podobne mozna róznie tłumaczyć- czasem jest to ostrożność czasem paniczny lęk czy fobia, zalezy to tez od wczesniejszych doświadczeń konia. Nieraz tez odmowa konia czy opór nei są spowodowane strachem, a tym że np jest przemęczony i dlatego nie cche iść dalej; lub tym że mu sie nie chce i nauczył się, że jeździec nei da mu rady i można poudawac płoszenie a wtedy jeździec zmniejsza wymagania.
Co wywołuje najwiekszy strach/obawę:
1) oczywiście oddzielenie od stada, bo stado daje koniowi poczucie bezpieczeństwa. tutaj, pokazując że do tego stada zawsze się wraca, można taki strach przezwyciężyć.
2) skrępowanie- utrudnienie lub uniemożliwienie ucieczki. Unieruchomienie nóg (np przez podniesienie), głowy, uwiązanie. Koniowi dodaje otuchy świadomość, że może w każdej chwili odejść lub uciec. Dlatego np kiedy uczę konie stania uwiązanymi, na początek przekładam uwiąz luźno przez koniowiąz czy co tam- koń jak sie odsadza od razu jest wolny, nie wpada w panike. Później uwiąz przekłada sie luźno kilka razy przez barierkę żeby stawił opór przy ciągnieciu ale jednak szybko sie odwiązał. Jak z tym koń sie oswoi i nie próbuje juz odsadzać- można wiązac na sztywno, jesli potrzeba. Dlatego tez sztywne trzymanie wodzy na bojącym się czegoś koniu często jeszcze bardziej go przeraża- a pozwolić mu poboczyc się, pofukać, podejśc odejść i obejrzec stracha- daje dużo lepszy efekt. Ale nie pozwalam na całkowity odwrót- zachowujemy zadany kierunek, możemy tylko "dziwny "przedmiot szerzej ominąć. albo porobić wokół niego coraz bliższe kółka, jeśli jest to bezpieczne.
3) ogień; zapach krwi. Instynktowne lęki, strach przed ogniem można do pewnego stopnia oswoić co widać na różnych pokazach natomiast oswajać z zapachem krwi chyba nikt nie próbuje bo i po co.
4) głęboka woda- całkiem mądre sa konie w przeciwieństwie do ludzi skaczącyh na główkę do nieznanej wody i kałuże, bajorka próbują najpierw noga czy sa głebokie i jakie mają dno. Koń sporo wazy więc podmokła łączka która dla nas byłaby tylko niewygodna do przejścia, dla konia może być niebezpieczną pułapką- jest więc taki strach całkiem zrozumiały. Oczywiście warto wchodzenia do wody uczyć.
* koń jako zwierzę stadne przejmuje strach innych koni i w ogóle zwierząt, jest czuły na nastroje- to w naturze pozwala przezyć, jesli inne konie poczuły niebezpieczeństwo to lepiej być w gotowości. Jak bardzo ten strach sie udziela poczułam kiedys jak słuchałam klaczy serca stetoskopem, biło sobie spokojnie i nagle takie szybkie DUCH DUCH DUCH bębniące mi w głowie aż myslę sobie co jest- a to na zewnątrz stajni koń zrzucił jeźdźca i uciekał.
<t></t>
Mazazel .
3) ogień; zapach krwi. Instynktowne lęki, strach przed ogniem można do pewnego stopnia oswoić co widać na różnych pokazach natomiast oswajać z zapachem krwi chyba nikt nie próbuje bo i po co.
Rzeczywiście strach przed ogniem można oswoić.
Moje zresztą zupełnie nie boja się ognia- pasą się spokojnie przy ognisku , a nawet wąchają z ciekawością rozpalające się ognisko.
Prędzej szerokie pasma dymu budzą niepokój, ale to chyba z powodu ograniczonej widoczności.
Natomiast bardzo zdziwiłam się ich reakcji na zapch krwi.
Kiedyś jadąc wąską dróżką pojawiła się przez nami osoba z taczkami , na których leżała okrwawiona ćwiartka świni.
Byłam przekonana, że Kuba odmówi przejścia, a on spokojnie przeszedł blisko taczek - kuc się trochę boczył , ale na same taczki, nie na zapach.
Kuc zresztą jest dziwny- widziałam jak kiedyś trzymał w zębach zabitego przez jastrzębia gołębia i potrząsał nim.
Cytat: . Jak bardzo ten strach sie udziela poczułam kiedys jak słuchałam klaczy serca stetoskopem, biło sobie spokojnie i nagle takie szybkie DUCH DUCH DUCH bębniące mi w głowie aż myslę sobie co jest- a to na zewnątrz stajni koń zrzucił jeźdźca i uciekał.
To jest bardzo interesujące .
Potwierdza, że konie wykorzystują podświadomość do odbioru emocji innego konia?
Znam człowieka, który uważa , że konie porozumiewają się telepatycznie
Byłam zresztą świadkiem ogromnych emocji klaczy w czasie ,gdy na siłę siodłano jej dziecko, choć już ponad trzylatka.
Klacz była na zewnątrz stajni i szalała w czasie, gdy odbierała strach i rozpacz młodej, mimo, że nie widziały się.
<r><COLOR color="#FF0000"><s></s>Mając na uwadze zachowanie dobrego klimatu i poziomu dyskusji „Guli” została usunięta z grona użytkowników forum hipologia.pl. <e></e></COLOR></r>
Mazazel .
3) ogień; zapach krwi. Instynktowne lęki, strach przed ogniem można do pewnego stopnia oswoić co widać na różnych pokazach natomiast oswajać z zapachem krwi chyba nikt nie próbuje bo i po co.
Rzeczywiście strach przed ogniem można oswoić.
Moje zresztą zupełnie nie boja się ognia- pasą się spokojnie przy ognisku , a nawet wąchają z ciekawością rozpalające się ognisko.
Prędzej szerokie pasma dymu budzą niepokój, ale to chyba z powodu ograniczonej widoczności.
Natomiast bardzo zdziwiłam się ich reakcji na zapch krwi.
Kiedyś jadąc wąską dróżką pojawiła się przez nami osoba z taczkami , na których leżała okrwawiona ćwiartka świni.
Byłam przekonana, że Kuba odmówi przejścia, a on spokojnie przeszedł blisko taczek - kuc się trochę boczył , ale na same taczki, nie na zapach.
Kuc zresztą jest dziwny- widziałam jak kiedyś trzymał w zębach zabitego przez jastrzębia gołębia i potrząsał nim.
Cytat: . Jak bardzo ten strach sie udziela poczułam kiedys jak słuchałam klaczy serca stetoskopem, biło sobie spokojnie i nagle takie szybkie DUCH DUCH DUCH bębniące mi w głowie aż myslę sobie co jest- a to na zewnątrz stajni koń zrzucił jeźdźca i uciekał.
To jest bardzo interesujące .
Potwierdza, że konie wykorzystują podświadomość do odbioru emocji innego konia?
Znam człowieka, który uważa , że konie porozumiewają się telepatycznie
Byłam zresztą świadkiem ogromnych emocji klaczy w czasie ,gdy na siłę siodłano jej dziecko, choć już ponad trzylatka.
Klacz była na zewnątrz stajni i szalała w czasie, gdy odbierała strach i rozpacz młodej, mimo, że nie widziały się.
<r><COLOR color="#FF0000"><s></s>Mając na uwadze zachowanie dobrego klimatu i poziomu dyskusji „Guli” została usunięta z grona użytkowników forum hipologia.pl. <e></e></COLOR></r>
Co do hucułów - pracowałam jakiś czas z kilkoma i faktycznie, ciężko je wyprowadzić z równowagi, ale też ciężko je wprowadzić w stan mobilizacji. One we wszystkich dziedzinach mają takie zwolnione obroty, i dużo w ich działaniach prostej, acz sprytnej kalkulacji. Z wyjątkami oczywiście, bo hucułek, którego zajeżdżałam, niejaki Sarenka, był raczej z tych silnie reagujących na bodźce i reagujących histerycznie np. na straszną oponę na środku pola (nawet araby lepiej znosiły takie przygody, Sarenka brał nogi za pas i w długą). Z innym hucułem natomiast zapadłam się raz pod ziemię - rzeczka podmyła drogę i koń wpadł po łokcie - ja spadłam do przodu, i byłam przekonana, że koń wyskakując z tej dziury mnie zmiażdży po prostu w szale, a on siup! wyskoczył i to tak, że mnie nawet nie musnął i stoi, zupełnie nie poruszony tym co się właśnie stało. Poprowadziłam go kilkadziesiąt metrów, bo spodziewałam się spóźnionej reakcji, ale on nawet okiem nie mrugnął.
O gorącokrwistym hanowerze koleżanki już pisałam - ogniście rudy ogier o huculskim temperamencie. Jest niewzruszalny.
<r><SIZE size="85"><s></s><URL url="http://stajniaequila.blogspot.com/"><s></s><COLOR color="#80BF00"><s></s>★Stajnia Equila<e></e></COLOR><e></e></URL><br/>
<URL url="http://equimechana.blogspot.com/"><s></s>EQUIMECHANA - o biomechanice ruchu konia<e></e></URL><br/>
<I><s></s>"The horse already understands the human better than the human will ever understand the horse."<e></e></I> D.Bennet<e></e></SIZE></r>
Julia z Orla
03-27-2009, 10:41 AM #18W jeden ze stajni, w których staliśmy z Siwym kastrowano konia, a potem to co wykastrowano położono dokładnie naprzeciwko boksu mojego konia - jak do niego weszłam (podczas zabiegu stajnie były zamknięte), to był cały spocony ze strachu i miał oczy jak pięć złotych, po prostu totalne przerażenie z powodu zapachu krwi. Ale chłopak przeszedł w życiu dwie krwiste operacje (jedną w Rosji, na dziko zupełnie, i drugą już w Polsce, już nie na dziko, ale na szybko) i jego reakcja mogła być o wzmocniona o pamięć o nich, bo konie z sąsiednich boksów nie przejawiały większego zdenerwowania.
Co do hucułów - pracowałam jakiś czas z kilkoma i faktycznie, ciężko je wyprowadzić z równowagi, ale też ciężko je wprowadzić w stan mobilizacji. One we wszystkich dziedzinach mają takie zwolnione obroty, i dużo w ich działaniach prostej, acz sprytnej kalkulacji. Z wyjątkami oczywiście, bo hucułek, którego zajeżdżałam, niejaki Sarenka, był raczej z tych silnie reagujących na bodźce i reagujących histerycznie np. na straszną oponę na środku pola (nawet araby lepiej znosiły takie przygody, Sarenka brał nogi za pas i w długą). Z innym hucułem natomiast zapadłam się raz pod ziemię - rzeczka podmyła drogę i koń wpadł po łokcie - ja spadłam do przodu, i byłam przekonana, że koń wyskakując z tej dziury mnie zmiażdży po prostu w szale, a on siup! wyskoczył i to tak, że mnie nawet nie musnął i stoi, zupełnie nie poruszony tym co się właśnie stało. Poprowadziłam go kilkadziesiąt metrów, bo spodziewałam się spóźnionej reakcji, ale on nawet okiem nie mrugnął.
O gorącokrwistym hanowerze koleżanki już pisałam - ogniście rudy ogier o huculskim temperamencie. Jest niewzruszalny.
<r><SIZE size="85"><s></s><URL url="http://stajniaequila.blogspot.com/"><s></s><COLOR color="#80BF00"><s></s>★Stajnia Equila<e></e></COLOR><e></e></URL><br/>
<URL url="http://equimechana.blogspot.com/"><s></s>EQUIMECHANA - o biomechanice ruchu konia<e></e></URL><br/>
<I><s></s>"The horse already understands the human better than the human will ever understand the horse."<e></e></I> D.Bennet<e></e></SIZE></r>
jesli zalozymy ze bojazn to wszelkie te bodzce czy przedmioty na ktore kon reaguje np. wielkimi oczami, mowa ciala i czuje dyskomfort to powiedzialabym ze kon sie boji wszzytskiego poniewaz sa konie ktore znaja np plandeke lezaca na ziemi ale . w momence kiedy jest ona juz inaczej ulozona budzi to w nich obawe
takze jabym zaczela od rozlozenia tego na typy np
obawa, niepokoj, niepewnosc
strach, lek, trwoga
panika, przerazenie,
histeria,
i wszelkie zachowania psychotyczne bo i takie mialam okazje ogladac u koni
i potem kwalifikowala wedlug tych typow.
np. lex ma obawy przed nowymi rzeczami ale nie nazwalabym tego strachem/ dla mnie strach jest wtedy kiedy kon ustawia mur, blokuje sie przed pewnym bodzcem i musimy sie niezle nagimsatykowac zeby przekonac ze np akurat parasol nie chce go zjesc.
sa konie ktore same szukaja bodzca zeby sie przerazic. wpadaja w panike niedoopanowania
dla mnie niekopoj czy obawa przed nowym nie jest bojaznia. dla mnie jest to instynkt samozachowawczy ktory podpowiada koniowi uwazaj , zbadaj albo odejdz.
p.s szcerze mowiac watpie zeby kon bal sie samotnosci. :wink: to zwierze stadne poprostu i nie przypisywalabym mu az tak ludzkich odczuc. choc napewno samotny kon nie jest szczesliwy( zreszta skads sie biora narowy)
<t></t>
Joanna Misztela
04-06-2009, 06:37 PM #19ja mysle ze kon zreszta jak kazde inne zwierze boji sie tego czego nie zna,sprecyzowalabym rowniez kwestie strachu.bo sa rozne typy leku.
jesli zalozymy ze bojazn to wszelkie te bodzce czy przedmioty na ktore kon reaguje np. wielkimi oczami, mowa ciala i czuje dyskomfort to powiedzialabym ze kon sie boji wszzytskiego poniewaz sa konie ktore znaja np plandeke lezaca na ziemi ale . w momence kiedy jest ona juz inaczej ulozona budzi to w nich obawe
takze jabym zaczela od rozlozenia tego na typy np
obawa, niepokoj, niepewnosc
strach, lek, trwoga
panika, przerazenie,
histeria,
i wszelkie zachowania psychotyczne bo i takie mialam okazje ogladac u koni
i potem kwalifikowala wedlug tych typow.
np. lex ma obawy przed nowymi rzeczami ale nie nazwalabym tego strachem/ dla mnie strach jest wtedy kiedy kon ustawia mur, blokuje sie przed pewnym bodzcem i musimy sie niezle nagimsatykowac zeby przekonac ze np akurat parasol nie chce go zjesc.
sa konie ktore same szukaja bodzca zeby sie przerazic. wpadaja w panike niedoopanowania
dla mnie niekopoj czy obawa przed nowym nie jest bojaznia. dla mnie jest to instynkt samozachowawczy ktory podpowiada koniowi uwazaj , zbadaj albo odejdz.
p.s szcerze mowiac watpie zeby kon bal sie samotnosci. :wink: to zwierze stadne poprostu i nie przypisywalabym mu az tak ludzkich odczuc. choc napewno samotny kon nie jest szczesliwy( zreszta skads sie biora narowy)
<t></t>
Ja i tata jesteśmy myśliwymi i zdarza się czasami coś upolować. Zwierzynę oprawiamy w pomieszczeniu niedaleko stajni. W momencie przenoszenia zwierzyny zawsze jakaś farba (krew zwierzyny) zostanie i kawałki sierści na ziemi. Konie za pierwszym razem jak miały z tym styczność to nie chciały wejść w ogóle do stajni, stały, wąchały, kopały w ziemi ale nie uciekały. W tej chwili już nie reagują na to tylko po prostu wchodzą do stajni bez problemu.
Inny przypadek ale to już z żywym zwierzem:
będąc kiedyś w lesie na spacerze spotkaliśmy samca łosia. Ja zauważyłam go pierwsza a konie sobie swobodnie chodziły i skubały borówki, później zauważył nas łoś i bardzo się zainteresował końmi, zaczął sie do nich zbliżać. Ja stałam za drzewem i oglądałam całą akcję żałując że nie mam ze sobą aparatu
W końcu konie zobaczyły łosia. Spięły się mocno... zaczęły furkotać jeden przez drugiego - dlaczego ten łoś nie mówi po końskiemu :? Stały tak chwilę patrząc się na siebie i jak łoś zrobił jakiś krok to te zwiewały na kilkadziesiąt metrów, po czym zawracały i znów starały się nawiązać kontakt dzwiękowy. Trochę się wystraszyłam bo łoś robił się coraz odważniejszy (a to byk ogromny i to jeszcze z porożem był więc strach żeby nie zaatakował) więc stwierdziłam że koniec zabawy i wracamy do domu, konie o dziwo wręcz przyszły do mnie a łoś na mój widok wycofał się w zarośla. Przeżycie niesamowite A tak jeszcze na marginesie to moja Amera "boi" się stosów drewna brzozowego przy drodze. Nie mam pojęcia czemu - moze jakieś wspomnienia z dzieciństwa u poprzednich właścicieli. Próbowałam odczulać na wiele sposobów ale nic nie działało więc zostawiłam to w spokoju, tylko teraz za każdym razem jak mijamy brzozowe stosy to po prostu mocniej się trzymam w siodle
I boimy się jeszcze pustych worków po paszy
jak jest pasza to są ok, ale jak już nie ma nic w środku to straszą przeraźliwie :wink:
<t></t>
Ja zauważyłam że moje konie boją się dzikiej zwierzyny i jej krwi (choć faktycznie można konia do tego przyzwyczaić)
Ja i tata jesteśmy myśliwymi i zdarza się czasami coś upolować. Zwierzynę oprawiamy w pomieszczeniu niedaleko stajni. W momencie przenoszenia zwierzyny zawsze jakaś farba (krew zwierzyny) zostanie i kawałki sierści na ziemi. Konie za pierwszym razem jak miały z tym styczność to nie chciały wejść w ogóle do stajni, stały, wąchały, kopały w ziemi ale nie uciekały. W tej chwili już nie reagują na to tylko po prostu wchodzą do stajni bez problemu.
Inny przypadek ale to już z żywym zwierzem:
będąc kiedyś w lesie na spacerze spotkaliśmy samca łosia. Ja zauważyłam go pierwsza a konie sobie swobodnie chodziły i skubały borówki, później zauważył nas łoś i bardzo się zainteresował końmi, zaczął sie do nich zbliżać. Ja stałam za drzewem i oglądałam całą akcję żałując że nie mam ze sobą aparatu W końcu konie zobaczyły łosia. Spięły się mocno... zaczęły furkotać jeden przez drugiego - dlaczego ten łoś nie mówi po końskiemu :? Stały tak chwilę patrząc się na siebie i jak łoś zrobił jakiś krok to te zwiewały na kilkadziesiąt metrów, po czym zawracały i znów starały się nawiązać kontakt dzwiękowy. Trochę się wystraszyłam bo łoś robił się coraz odważniejszy (a to byk ogromny i to jeszcze z porożem był więc strach żeby nie zaatakował) więc stwierdziłam że koniec zabawy i wracamy do domu, konie o dziwo wręcz przyszły do mnie a łoś na mój widok wycofał się w zarośla. Przeżycie niesamowite
A tak jeszcze na marginesie to moja Amera "boi" się stosów drewna brzozowego przy drodze. Nie mam pojęcia czemu - moze jakieś wspomnienia z dzieciństwa u poprzednich właścicieli. Próbowałam odczulać na wiele sposobów ale nic nie działało więc zostawiłam to w spokoju, tylko teraz za każdym razem jak mijamy brzozowe stosy to po prostu mocniej się trzymam w siodle
I boimy się jeszcze pustych worków po paszy jak jest pasza to są ok, ale jak już nie ma nic w środku to straszą przeraźliwie :wink:
<t></t>
Bo zauwazyłam, że taki "olewkowy" styl bycia najlepiej ją uspokaja - a właściiwe zdumiewa i nie wie czy ma sie bac czy co robić.
<t></t>
Fajne z tym łosiem. Moja się zwierzyny nie boi - kiedyś biegła za sarami jak widziała, teraz sie tylko przygląda i czasem pofurkocze. Ale ma stracha przed śmieciami leżącymi koło drogi, zawsze je omija szerokim łukiem ale szczerze mówiąc ja przestałam na to reagowac w jakikolwiek sposób, olewam te jej boczenie sie i to ją jakos uspokaja. Tak samo jak jej psikałam strzałki kilka dni temu głośnym sprayem. Weszłam do boksu, podniosłam nogę, psiknęłam - ona oczywiście furkot, cała się napieła. Ja w ogóle udawałam że tego nie widze. Podeszłam do drugiej nogi - zrobiłam to samo. potem podeszłam do szyi pogłaskałam ją tym, dałam smakołyk I sobie poszłam bez słowa jak gdyby nigdy niz - ale była zdziwiona! Bo zauwazyłam, że taki "olewkowy" styl bycia najlepiej ją uspokaja - a właściiwe zdumiewa i nie wie czy ma sie bac czy co robić.
<t></t>
O Kalinie mogę powiedzieć niewiele, choć znamy się ponad rok... Ona się nie boi
Boi się Frajdy. Nawet będąc w zaawansowanej ciąży :| .
<r>"Zdobądź serce swojego konia, potem dotrzyj do jego umysłu, a wtedy będziesz mógł użyć siły jego według swego zamysłu"<br/>
<br/>
<COLOR color="#400040"><s></s><URL url="http://www.stajniabartodziej.republika.pl">www.stajniabartodziej.republika.pl</URL><e></e></COLOR></r>
Joanna Dobrzyńska
04-07-2009, 06:12 AM #22Mam przecież dwie kobyłki. O Frajdzie mogę powiedzieć, że bała się panicznie wody, nawet wyschniętej stróżki, obawia się zmian nawierzchni (z piachu na drogę szutrowa lub asfalt), namalowanej niebieskiej linii na asfalcie (woli ja z miejsca przeskoczyć niż przejść spokojnie, ale przed nią musi zatrzymać się gwałtownie). A teraz codziennie nakręca się folią ruszającą się na wietrze- folia przykrywa baloty ze słomą, stojące tuz przy ujeżdżalni. I nie pomagają spacerki kolo słomy- folia jest po prostu straszna. Właściwie jest z grupy tych koni, które zawsze coś wykombinują :roll: , ale to wymaga opanowania własnych emocji oraz pewnego dosiadu i właściwie tyle. Przyzwyczaiłam się.
O Kalinie mogę powiedzieć niewiele, choć znamy się ponad rok... Ona się nie boi
Boi się Frajdy. Nawet będąc w zaawansowanej ciąży :| .
<r>"Zdobądź serce swojego konia, potem dotrzyj do jego umysłu, a wtedy będziesz mógł użyć siły jego według swego zamysłu"<br/>
<br/>
<COLOR color="#400040"><s></s><URL url="http://www.stajniabartodziej.republika.pl">www.stajniabartodziej.republika.pl</URL><e></e></COLOR></r>
Ania Guzowska e szczerze mówiąc ja przestałam na to reagowac w jakikolwiek sposób, olewam te jej boczenie sie i to ją jakos uspokaja. Tak samo jak jej psikałam strzałki kilka dni temu głośnym sprayem. Weszłam do boksu, podniosłam nogę, psiknęłam - ona oczywiście furkot, cała się napieła. Ja w ogóle udawałam że tego nie widze. Podeszłam do drugiej nogi - zrobiłam to samo. potem podeszłam do szyi pogłaskałam ją tym, dałam smakołyk I sobie poszłam bez słowa jak gdyby nigdy niz - ale była zdziwiona!
A ja mam wrażenie, że zachowałaś się jak przywódca, który wie co robi.
Pewnie i zdecydowanie.
To jest najlepszy sposób na zmniejszenie lęku konia .
I naprawdę działa
Domownik, od pół roku próbujący zrozumieć konie, ciągle im ustępował .
Więc kuc nie wpuszczał go stajni , żadne przekupki-marchewki nie skutkowały.
Aż do dzisiaj, gdy poprosiłam o zamknięcie ich w stajni przed południem ( oczywiście one chodzą bez kantarów}
Konie weszły bardzo chętnie do ogrodu, zjadły przynęty i oczywiście zignorowały dalsze namawianie :wink:
Poprosiłam telefonicznie domownika o większą stanowczość , tłumacząc, że to dla ich dobra.
I okazało się , że wystarczyło zdecydowane wskazanie stajni palcem poparte stanowczym głosem - poszły grzecznie, bez żadnego sprzeciwu.
A co do powiewających folii.
To głównie ruch niepokoi konie, a nie sama materia
U mnie od dawna i często latają na "moim" niebie motolotniarze.
Konie nie zwracały na odgłos silnika uwagi, dopóki niezbyt mądry motolotniarz nie zniżył się nad nie , chcąc pewnie je obejrzeć dokładnie.
Oczywiście wystraszyły się bardzo.
Teraz jak słyszą silnik w górze, to stają się niespokojne, choć nie panikują
<r><COLOR color="#FF0000"><s></s>Mając na uwadze zachowanie dobrego klimatu i poziomu dyskusji „Guli” została usunięta z grona użytkowników forum hipologia.pl. <e></e></COLOR></r>
Ania Guzowska e szczerze mówiąc ja przestałam na to reagowac w jakikolwiek sposób, olewam te jej boczenie sie i to ją jakos uspokaja. Tak samo jak jej psikałam strzałki kilka dni temu głośnym sprayem. Weszłam do boksu, podniosłam nogę, psiknęłam - ona oczywiście furkot, cała się napieła. Ja w ogóle udawałam że tego nie widze. Podeszłam do drugiej nogi - zrobiłam to samo. potem podeszłam do szyi pogłaskałam ją tym, dałam smakołyk I sobie poszłam bez słowa jak gdyby nigdy niz - ale była zdziwiona!
A ja mam wrażenie, że zachowałaś się jak przywódca, który wie co robi.
Pewnie i zdecydowanie.
To jest najlepszy sposób na zmniejszenie lęku konia .
I naprawdę działa
Domownik, od pół roku próbujący zrozumieć konie, ciągle im ustępował .
Więc kuc nie wpuszczał go stajni , żadne przekupki-marchewki nie skutkowały.
Aż do dzisiaj, gdy poprosiłam o zamknięcie ich w stajni przed południem ( oczywiście one chodzą bez kantarów}
Konie weszły bardzo chętnie do ogrodu, zjadły przynęty i oczywiście zignorowały dalsze namawianie :wink:
Poprosiłam telefonicznie domownika o większą stanowczość , tłumacząc, że to dla ich dobra.
I okazało się , że wystarczyło zdecydowane wskazanie stajni palcem poparte stanowczym głosem - poszły grzecznie, bez żadnego sprzeciwu.
A co do powiewających folii.
To głównie ruch niepokoi konie, a nie sama materia
U mnie od dawna i często latają na "moim" niebie motolotniarze.
Konie nie zwracały na odgłos silnika uwagi, dopóki niezbyt mądry motolotniarz nie zniżył się nad nie , chcąc pewnie je obejrzeć dokładnie.
Oczywiście wystraszyły się bardzo.
Teraz jak słyszą silnik w górze, to stają się niespokojne, choć nie panikują
<r><COLOR color="#FF0000"><s></s>Mając na uwadze zachowanie dobrego klimatu i poziomu dyskusji „Guli” została usunięta z grona użytkowników forum hipologia.pl. <e></e></COLOR></r>
<r>"Zdobądź serce swojego konia, potem dotrzyj do jego umysłu, a wtedy będziesz mógł użyć siły jego według swego zamysłu"<br/>
<br/>
<COLOR color="#400040"><s></s><URL url="http://www.stajniabartodziej.republika.pl">www.stajniabartodziej.republika.pl</URL><e></e></COLOR></r>
Joanna Dobrzyńska
04-08-2009, 04:48 PM #25Co do latających potworów, moje się chyba uodporniły- mamy regularne śmigłowcowe i przeloty ćwiczebne jednostki kawalerii powietrznej, która czasem zabawia się i pikuje prosto w moją jeszcze nie używaną ujeżdżalnię.
<r>"Zdobądź serce swojego konia, potem dotrzyj do jego umysłu, a wtedy będziesz mógł użyć siły jego według swego zamysłu"<br/>
<br/>
<COLOR color="#400040"><s></s><URL url="http://www.stajniabartodziej.republika.pl">www.stajniabartodziej.republika.pl</URL><e></e></COLOR></r>
Cytat:bała się panicznie wody, nawet wyschniętej stróżki, obawia się zmian nawierzchni (z piachu na drogę szutrowa lub asfalt), namalowanej niebieskiej linii na asfalcie (woli ja z miejsca przeskoczyć niż przejść spokojnie, ale przed nią musi zatrzymać się gwałtownie).
Prawdopodobnie koń widzi nieostro, słabo dostrzega kontrast nieruchomych rzeczy- dobrze zauważa ruch. większośc koni na rowek, gałąź, kreskę na ziemii, linie na asfalcie, nawet leżący sznurek reaguje podobnie- zwolnieniem, opuszczeniem głowy, fukaniem, czasem przeskoczeniem przez to, oczywiście te reakcje w róznym nasileniu, od spojrzenie i przejścia po panikę, opór i odwrót. To zachowanie jest dokładnie takie, jak człowieka idącego po zmroku ścieżką- jak coś sie błyszczy przede mna albo jest czarna dziura to schylam się, wytężam wzrok, sprawdzam nogą etc bo niefajnie wpaśc w jakiś dół czy obalić sie o coś wystającego z ziemii. skoro więc koń przy takich przeszkodach zachowuje sie jak człowiek o mroku- prawdopodobnie 'winna' jest właśnie wrodzona nieostrość wzroku. znamienne, że te reakcje są powszechne u koni i szczególnie nielubiane są białe linie i maziaje na drodze- straszniejsze niż np namalowane kolorowym sprejem.
<t></t>
Cytat:bała się panicznie wody, nawet wyschniętej stróżki, obawia się zmian nawierzchni (z piachu na drogę szutrowa lub asfalt), namalowanej niebieskiej linii na asfalcie (woli ja z miejsca przeskoczyć niż przejść spokojnie, ale przed nią musi zatrzymać się gwałtownie).
Prawdopodobnie koń widzi nieostro, słabo dostrzega kontrast nieruchomych rzeczy- dobrze zauważa ruch. większośc koni na rowek, gałąź, kreskę na ziemii, linie na asfalcie, nawet leżący sznurek reaguje podobnie- zwolnieniem, opuszczeniem głowy, fukaniem, czasem przeskoczeniem przez to, oczywiście te reakcje w róznym nasileniu, od spojrzenie i przejścia po panikę, opór i odwrót. To zachowanie jest dokładnie takie, jak człowieka idącego po zmroku ścieżką- jak coś sie błyszczy przede mna albo jest czarna dziura to schylam się, wytężam wzrok, sprawdzam nogą etc bo niefajnie wpaśc w jakiś dół czy obalić sie o coś wystającego z ziemii. skoro więc koń przy takich przeszkodach zachowuje sie jak człowiek o mroku- prawdopodobnie 'winna' jest właśnie wrodzona nieostrość wzroku. znamienne, że te reakcje są powszechne u koni i szczególnie nielubiane są białe linie i maziaje na drodze- straszniejsze niż np namalowane kolorowym sprejem.
<t></t>
Ale każda noga była postawiona na ciemnym białego koń nie dotknął.
<r><URL url="http://www.wwr.com.pl/spoleczenosc-jezdziecka-wwr/blogi-jezdzieckie-wwr/122-magda-pawlowicz/trening-koni"><LINK_TEXT text="http://www.wwr.com.pl/spoleczenosc-jezd ... ening-koni">http://www.wwr.com.pl/spoleczenosc-jezdziecka-wwr/blogi-jezdzieckie-wwr/122-magda-pawlowicz/trening-koni</LINK_TEXT></URL><br/>
<URL url="http://www.whitemare.nets.pl">http://www.whitemare.nets.pl</URL></r>
Magda Pawlowicz
04-12-2009, 10:39 AM #27Najbardziej mi się podobał pasaż na przejściu dla pieszych!
Ale każda noga była postawiona na ciemnym białego koń nie dotknął.
<r><URL url="http://www.wwr.com.pl/spoleczenosc-jezdziecka-wwr/blogi-jezdzieckie-wwr/122-magda-pawlowicz/trening-koni"><LINK_TEXT text="http://www.wwr.com.pl/spoleczenosc-jezd ... ening-koni">http://www.wwr.com.pl/spoleczenosc-jezdziecka-wwr/blogi-jezdzieckie-wwr/122-magda-pawlowicz/trening-koni</LINK_TEXT></URL><br/>
<URL url="http://www.whitemare.nets.pl">http://www.whitemare.nets.pl</URL></r>
byle nie dotknąc .mój boi się spreju... i rozwiązuję to w ten sposób, że nie trzymam go , tylko pozwalam mu krązyć wokoło siebie, czuje że nie jest ograniczany (jedynie odległośc do tego strasznego przedmiotu się nie zmienia) w końcu zwalnia , uspokaja się , zaczyna przystawać. myślę ,że niedługo się przeklona ,ze nic się strasznego nie dzieje.
<t>nie ma trudnych koni, są tylko trudni ludzie...</t>
Karolina Jaskulska
04-13-2009, 07:16 PM #28miałam to samo jak szłam z kucykami na jakiś pokaz, każdą namalowaną linię traktowały jak drągi byle nie dotknąc .
mój boi się spreju... i rozwiązuję to w ten sposób, że nie trzymam go , tylko pozwalam mu krązyć wokoło siebie, czuje że nie jest ograniczany (jedynie odległośc do tego strasznego przedmiotu się nie zmienia) w końcu zwalnia , uspokaja się , zaczyna przystawać. myślę ,że niedługo się przeklona ,ze nic się strasznego nie dzieje.
<t>nie ma trudnych koni, są tylko trudni ludzie...</t>
<t></t>
Dzisiaj mój koń doprowadzał mnie do szału. Poszłam z nią na łąkę za stajnię, gdzie nie widać żadnych koni, jest ogrodzona pastuchem więc ją puściłam tam. I usiadłam sobie na trawce poza wybiegiem z zamiarem opalania się. CO zrobił mój koń? Zaczął biegać dzikim galopem w kółko - była wyraźnie spanikowana. Weszłam do niej z powrotem na wybieg i ją pogłaskałam i sie uspokoiła i jadła spokojnie, ale jak postanowiłam sobie, że znowu usiąde, tyle że na wybiegu, znowu zaczęła biegać jak głupia... Musiałam przez godzine stac metr od niej, a ona pasła się tuz koło mnie - jak tylko odchodziłam lub siadalam to od razu świrowała... Rozumiem, że ona sie boi zostać sama i szaleje jak ja wychodze poza wybieg, ale co jej przeszkadza, że ja siedzę?? Zaczynam wątpić w to że konie są inteligentne
<t></t>
Zreszta jej ulubiona "rozrywka" stać na środku ujeżdżalni, najlepiej luzem, gapić sie na inne kopnie- pracujące ciężko- no i najlepiej jeszcze zaczepiać co jakiś czas ludzi którzy stoja obok ( zawsze mówię, że przyszła na klachy) ale gdy ktos chce ja pogłaskac to się szczurzy i odsuwa - ot, taka niedotykalska ale towarzyska
<t></t>
Ola Wewiórska
04-21-2009, 02:25 PM #30Wiesz, kilka razy przerobiłam podobną sytuacje- wypuściłam Grecję na padok, a bo to fajna pogoda, a to fajna trawka itp miałam zająć sie innym koniem więc po co ona ma stac w boksie?... Nie było akurat innego konia którego mogłabym wypuścić jej do towarzystwa więc poszłam z nią na padok oddalony kawałek od stajni, ujeżdżalni itd - żeby miała świety spokój. Postałam chwilke- konina się pasie zadowolona, wytarzała się i dalej wcina trawke więc ja mówię " bądź grzeczna, idę do stajni" i wychodze z padoku. A ta jak nie zacznie biegać jak sciekła, rżeć i świrować!... wracam do niej- spokój ale najlepiej jakbym stała tuż obok. gdy odchodze parę kroków idzie za mną- niby przypadkiem, bo przeciez jest zajęta trawką... Chcąc czy nie musialam trochę z nia postać- szkoda mi było, żeby koń przy pięknej pogodzie musiał stać w boksie- po czym zaprowadziłam ją do stajni. Następnego dnia zarezerwowałam sobie trochę więcej czasu żeby ewentualnie posiedzieć z nią na padoku po jeździe ( rano wychodzi na parę goidzin ze swoim kumplem wałaszkiem). Wypuszczam, zamykam padok a ta se lezie w najodleglejszy kąt i ma mnie w ...., nawet nie patrzy co robię. No to poszłam sobie. Jeszcze dobrze nie doszłam do stajni a koń już był obok mnie- nie wiem jak wyszła z padoku ale widac znalazła sposób albo chciało sie jej skakać ( przyznaję, taśma z pastucha była dośc nisko zapięta). Ide z nią do stajni- skoro już wróciła... Zamykam bok a ta w kwik, że pancia sobie gdzieś idzie. otwieram boks- odwraca się i dzie do przeciwległego rogu...Zamykam- wraca pod drzwi i rży.... czyli co? czyli pancia ma dotrzymywac konikowi towarzystwa ale broń Boże nie próbować konika dotykać, ma stac obok i tyle Zreszta jej ulubiona "rozrywka" stać na środku ujeżdżalni, najlepiej luzem, gapić sie na inne kopnie- pracujące ciężko- no i najlepiej jeszcze zaczepiać co jakiś czas ludzi którzy stoja obok ( zawsze mówię, że przyszła na klachy) ale gdy ktos chce ja pogłaskac to się szczurzy i odsuwa - ot, taka niedotykalska ale towarzyska
<t></t>
6 gości
6 gości