Skostnienia + szpat
Skostnienia + szpat
w skrócie ,cyt.skostnienia to dodatkowe komórki tworzące sie w rejonach gdzie więzadła przyczepione do kości są chronicznie przeciążone,
skostnienia zawsze przebiegają równolegle do kierunku działania naprężenia ponieważ to własnie przeciążenia więzadeł powoduje ze dodatkowo zostaje wytworzona tkanka kostna ..
skosnienie jest procesem stabilizującym obszar na który chronicznie działają nienaturalne siły lub naprężenia ,sa zazwyczaj odnajdywane w rejonie stawów ..
przykladem jest wysoka i niska obrączka kostna,konie odczuwające ból opuszek dążą do większego obciążania przednich czesci kopyta by zminimalizowac ból w tym miejscu powodowany przez nieprawidłowe rozczyszczanie czy jak kto woli struganie,podkuwanie,sciesnienie kopyt itp..obciążeniu przednia czesc stawów ,kopytowego i koronowego otrzymuje nienormalne duze naciski a ponieważ
ta sytuacja jest niestabilna z łatwoscią moze wystąpić nagłe naciąniecie [przyklad kiedy kon sie potyka]na sutek regularnego naciągania konczyny rozwijają sie skostnienia ..
skostniec mogą nawet więzadła i torebka stawowa..
inny przykład to skostniała chrząstka kopytowa ,przyczyną jest przeciążenie więzadeł chrząstek kopytowych ,
gdy podkuty kon porusza sie po twardym podłożu ,z powodu nieelastycznej podkowy kopyto odrywa sie od ziemi gwałtownie,przez co więzadła są przeciążone
..
szpat stanowi kolejną częstą formę skostnienia wystepującą na powierzchni stawu skokowego zazwyczaj po wew. stonie ..
przykladów wiele i logicznie wyjaśnionych
+
przyczyną artretyzmu prowadzącego do skostnień,moga byc nie tylko nienaturalne naprężenia i rozkład obciążenia [wady postawy,podkowy]ale też bedacy skutkiem podkuwania długotrwały brak absorpcjii wstrząsów ,skostnienia rozwijaja sie bardzo szybko gdy tylko pojawią sie jakieś naciągnięcia..
szpat jest częstą formą skostnienia występującą na powierzchni stawu skokowego,zazwyczaj po wew. stronie ,zwyczajowo formuje sie w młodości jako rezultat nagłego przeciążenia stawu skokowego np u żrebaka dorastającego w stajni boksowej ,juz cierpiącego na niedorozwój ściegien i więzadeł ,zmuszonego do nagłej ciężkiej pracy przy aukcji czy pokazie ,gdzie wymaga sie od roczniaków czy dwulatków wolnych skokow.
Powszechnie występuje u koni o dodatkowych chodach których stawy skokowe były przeciążane ,szczegolnie w sytuacjach działania dużych sił i cięzkich podków .
Kiedy szpat zostaje zdiagnozowany na podstawie ciepła i opuchlizny często zakłada sie koniom podkowy ! ortopedyczne lub korekcyjne ,wymuszając inne ułożenie stawów .
To nie stan zapalny stawu czy skostnienia są powodem dalszego trwania problemy lecz BÓL powodowany przez wymuszoną zmiane ułożenia kości .
jeśli interesuje was wiecej informacji nt ,koniecznie czytajcie Rumak piękny i zdrowy dr.H.S
<t></t>
skąd sie biorą? wielu uważa ze to normalne ,z użytkowania ,ze starości itd ,ciekawe
w skrócie ,cyt.skostnienia to dodatkowe komórki tworzące sie w rejonach gdzie więzadła przyczepione do kości są chronicznie przeciążone,
skostnienia zawsze przebiegają równolegle do kierunku działania naprężenia ponieważ to własnie przeciążenia więzadeł powoduje ze dodatkowo zostaje wytworzona tkanka kostna ..
skosnienie jest procesem stabilizującym obszar na który chronicznie działają nienaturalne siły lub naprężenia ,sa zazwyczaj odnajdywane w rejonie stawów ..
przykladem jest wysoka i niska obrączka kostna,konie odczuwające ból opuszek dążą do większego obciążania przednich czesci kopyta by zminimalizowac ból w tym miejscu powodowany przez nieprawidłowe rozczyszczanie czy jak kto woli struganie,podkuwanie,sciesnienie kopyt itp..obciążeniu przednia czesc stawów ,kopytowego i koronowego otrzymuje nienormalne duze naciski a ponieważ
ta sytuacja jest niestabilna z łatwoscią moze wystąpić nagłe naciąniecie [przyklad kiedy kon sie potyka]na sutek regularnego naciągania konczyny rozwijają sie skostnienia ..
skostniec mogą nawet więzadła i torebka stawowa..
inny przykład to skostniała chrząstka kopytowa ,przyczyną jest przeciążenie więzadeł chrząstek kopytowych ,
gdy podkuty kon porusza sie po twardym podłożu ,z powodu nieelastycznej podkowy kopyto odrywa sie od ziemi gwałtownie,przez co więzadła są przeciążone
..
szpat stanowi kolejną częstą formę skostnienia wystepującą na powierzchni stawu skokowego zazwyczaj po wew. stonie ..
przykladów wiele i logicznie wyjaśnionych
+
przyczyną artretyzmu prowadzącego do skostnień,moga byc nie tylko nienaturalne naprężenia i rozkład obciążenia [wady postawy,podkowy]ale też bedacy skutkiem podkuwania długotrwały brak absorpcjii wstrząsów ,skostnienia rozwijaja sie bardzo szybko gdy tylko pojawią sie jakieś naciągnięcia..
szpat jest częstą formą skostnienia występującą na powierzchni stawu skokowego,zazwyczaj po wew. stronie ,zwyczajowo formuje sie w młodości jako rezultat nagłego przeciążenia stawu skokowego np u żrebaka dorastającego w stajni boksowej ,juz cierpiącego na niedorozwój ściegien i więzadeł ,zmuszonego do nagłej ciężkiej pracy przy aukcji czy pokazie ,gdzie wymaga sie od roczniaków czy dwulatków wolnych skokow.
Powszechnie występuje u koni o dodatkowych chodach których stawy skokowe były przeciążane ,szczegolnie w sytuacjach działania dużych sił i cięzkich podków .
Kiedy szpat zostaje zdiagnozowany na podstawie ciepła i opuchlizny często zakłada sie koniom podkowy ! ortopedyczne lub korekcyjne ,wymuszając inne ułożenie stawów .
To nie stan zapalny stawu czy skostnienia są powodem dalszego trwania problemy lecz BÓL powodowany przez wymuszoną zmiane ułożenia kości .
jeśli interesuje was wiecej informacji nt ,koniecznie czytajcie Rumak piękny i zdrowy dr.H.S
<t></t>
"
Szpat u koni
Jedną z najstarszych jednostek chorobowych opisywanych u koni jest szpat. W polskiej terminologii określany jest on również mianem „włogacizna” i zaliczany jest do artropatii stawu stępu. Pierwsze wzmianki na ten temat można znaleźć już w średniowieczu. W 1816 roku Haveman (1) jako pierwszy zauważył, że choroba szpatowa zaczyna się w początkowej fazie od zmian na powierzchni stawowej. Przypuszczenia te potwierdził Herring (2) w 1834 roku, jednocześnie dowodząc, że zmiany na powierzchni stawowej mogą również występować u koni nie wykazujących objawów kulawizny. W 1860 roku Schrader (3), przeprowadzając dokładne studia nad chorobą szpatową, uznał, że rozpoczyna się ona od
uszkodzenia chrząstki stawowej.
ETIOLOGIA
Wraz z upływem czasu zmieniły się poglądy na przyczyny powstawania tej choroby.
Pierwszymi objawami zwyrodnienia stawu jest zaburzenie ruchu; koń po dłuższym
postoju ma sztywny chód, który po paru minutach ustępuje. Przy zaawansowanej
postaci choroby zaburzenie ruchu objawia się znaczną kulawizną; obserwuje się także deformację na przednio przyśrodkowej stronie stawu stępu. Choroba najczęściej dotyka starsze konie, 8-10 letnie, ale może się pojawić u młodych (tzw. szpat młodzieńczy). Czynnikiem predysponującym do powstania szpatu jest budowa anatomiczna stawu. Większe siły nacisku działają na kość centralną stępu i kość stępu I i II od strony przyśrodkowej. Także wady postawy (postawa rozbieżna i jej kombinacje), wadliwe okucie oraz poruszanie się po twardej nawierzchni mogą doprowadzić do rozwinięcia się szpatu. Początki powstawania choroby szpatowej mogą wystąpić już podczas pierwszych treningów, które prowadzone są bardzo intensywnie, by uzyskać w krótkim czasie wysoką formę sportową.
W tym obrębie zmiany łączą się bezpośrednio z biomechaniką stawu skokowego. Zanim kopyto zostanie osadzone na podłożu, kość piszczelowa obraca się w osi w odcinku stawu kolanowego ze środkowego do bocznego i w tym momencie kończyna z kością skokową
i kością centralną stawu stępu jest jakby nieruchoma. W czasie oparcia dochodzi
do niedużego zgięcia stawów skokowego i kolanowego, a nawet do nieznacznej rotacji kości skokowej i kości centralnej do środka, powodując większe obciążenie przyśrodkowej powierzchni stawu, co wyjaśnić może powstawanie patologicznych zmian kostnych charakterystycznych dla szpatu . Im większe przeciążenia np. powodowane skokami, tym większe makro- i mikrourazy tkanki chrzęstnej, a te uznane zostały za najważniejszy czynnik etiologiczny choroby szpatowej. Za przyczynę szpatu uważa się również zaburzenia w przemianie materii i gospodarce witaminowej oraz niewłaściwe żywienie.
PATOGENEZA I OBJAWY KLINICZNE
Charakterystycznym objawem w przebiegu szpatu jest występujący w początkowym okresie choroby ból, zmieniający mechanikę ruchu. Faza wykroku jest niepełna w zakresie wysokości podnoszenia kończyny, co prowadzi do ścierania brzegu podstawowego ściany przedniej. Koń po długim spoczynku, wyprowadzony, wykazuje kulawiznę dużego stopnia. W miarę poruszania się zaburzenie stopniowo maleje. Często już w boksie można stwierdzić, że
chora kończyna jest oszczędzana – koń obciąża przeciwległą kończynę. W długotrwałym
procesie chorobowym na powierzchni przyśrodkowej stawu stępu, a więc tam, gdzie dochodzi do największych obciążeń statycznych i dynamicznych tego stawu, w badaniu klinicznym można zauważyć charakterystyczne deformacje kostne. Uszkodzeniu ulegają chrząstki stawowe, powstają nadżerki, mogące odsłonić warstwy podchrzęstne kości i w następstwie prowadzić do bezpośredniego stykania się nieosłoniętych chrząstką kości wchodzących w skład chorobowo zmienionego stawu. Czasem zmianom tym towarzyszy
słabo wyrażone, niespecyficzne, nawracające zapalenie błony maziowej. Można dokonać podziału choroby szpatowej na dwa okresy. W fazie wczesnej choroby na skutek makro- i mikrourazu lub przeciążenia struktur anatomicznych do-chodzi do nieprawidłowego odżywienia
powierzchni stawów. Maź staje się wodnista, nie spełnia fizjologicznej funkcji odżywiania
chrząstki i pogarsza się amortyzacja. W okresie tym zauważalna jest wyraźna kulawizna, a staw stępu jest bolesny. W dalszym przebiegu choroby faza wczesna przechodzi w proces przewlekły. Długo trwające przeciążenia stawu aktywują powstanie osteofitów, czego dowodem są charakterystyczne deformacje szpatowe na przednio przyśrodkowej powierzchni
stawu stępu. W początkowej fazie są one niewielkie i trudne do wykrycia w obrazie RTG. Później postępuje dalsza degeneracja chrząstki stawowej. Dochodzi do ankylozy stawu, zniesienia tarcia o siebie nieokrytych chrząstką powierzchni stawowych i dochodzi do zniesienia reakcji bólowej. Jest to jednak proces długotrwały i objawia się kulawizną dużego stopnia.
METODY DIAGNOSTYCZNE
Aby móc szybko rozpocząć odpowiednie leczenie, należy wcześnie rozpoznać chorobę
– już w jej początkowym stadium. Sprzyja temu zaawansowana technika diagnostyczna – scyntygrafia. Badając konia w ruchu, zarówno na twardym, jak i miękkim podłożu, należy
zwrócić uwagę na rodzaj i stopień kulawizny. Następnie w spoczynku, na płaskim podłożu, przy równomiernym obciążeniu wszystkich kończyn, należy obejrzeć stawy skokowe od przodu, porównując obie tylne kończyny z prostej i ukośnej perspektywy. Zwraca się uwagę na występowanie starć rogu kopytowego brzegu podstawowego ściany przedniej i nieprawidłowości postawy kończyn tylnych oraz okucia. Kolejnym etapem badania jest przeprowadzenie próby zgięciowej stawu skokowego. Jest to prosta technika badania, umożliwiająca wykrycie procesu chorobowego w stawie skokowym stępu. Chociaż nie jest ona pewną i obiektywną metodą, uzupełnia jednak w istotny sposób inne techniki diagnostyczne. Podczas wykonywania próby szpatowej zgięciu ulegają również staw kolanowy i biodrowy, dlatego po uzyskaniu pozytywnego wyniku należy poddać osobnemu
badaniu na zginanie te stawy w celu wykluczenia ewentualnych schorzeń tam umiejscowionych.Po przeprowadzeniu prób zgięciowych kolejnym etapem badania może być znieczulenie diagnostyczne. Bardzo ważne dla rozpoznania przewlekłej choroby szpatowej
jest badanie RTG. Dostarcza ono wiedzy o rodzaju i zakresie zmian patologicznych stawu. Wykonanie jedynie badania RTG w niektórych przypadkach nie pozwala na wykrycie wczesnego stadium choroby. Badanie to nie określi, czy proces chorobowy jest już wygasły z klinicznego punktu widzenia, czy też jest nadal aktywny, powodujący bolesność. Na to pytanie można odpowiedzieć wyłącznie na podstawie nowoczesnego badania nuklearnego – scyntygrafii. Pod pojęciem scyntygrafii rozumie się obrazowe przedstawienie rozdziału aktywności po zastosowaniu radiofarmaceutyku. Służy do tego głównie metastabilny izotop Technetu (99mTc), z półokresem rozpadu 6 godzin. Badania medycyny nuklearnej są badaniami funkcjonalnymi, przedstawiającymi aktywne zmiany zachodzące w tkankach.
W tym przypadku środek radioaktywny jest transportowany przez krew. Koncentruje się
w miejscu, gdzie toczy się proces zapalny, a tym samym jest większe przekrwienie. Badanie
scyntograficzne zawiera przez to inną informację niż techniki RTG.
LECZENIE ZACHOWAWCZE
Po rozpoznaniu wczesnych zmian szpatowych stosuje się leczenie zachowawcze, które polega na dostawowej iniekcji kortykosterydów. Sposób ten jest nie tylko bardzo rozpowszechniony w medycynie weterynaryjnej, ale i w medycynie człowieka, a jego początki przypadają na lata pięćdziesiąte XX wieku. Celem dostawowego podania kortykosterydów jest zatrzymanie ostrego procesu zmniejszenie bólu. Poprzez podanie kortykosterydu dostawowo możemy zwiększyć koncentrację środka w miejscu docelowym oraz zmniejszyć ewentualne systemowe działanie uboczne . Przy zachowaniu odpowiedniej czystości chirurgicznej podczas aplikacji środka nawet powtórna iniekcja odstawowa
bardzo rzadko prowadzi do jakichkolwiek komplikacji . Dostawowe iniekcje kortykosterydu
prowadzą do wyraźnego zmniejszenia objawów zapalenia i dużej poprawy objawów klinicznych. Odpowiedzialne za ten fakt jest anafilaktyczne działanie, które polega na bardzo zróżnicowanych mechanizmach. Dlatego opinie na ten temat są kontrowersyjne; opierają się one na bilansie korzyści i powikłań po dostawowym podaniu kortykosterydu. Jedni autorzy
wykazują destruktywne działanie środka na chrząstkę stawową, inni zaś uważają, że ma on działanie chondroprotektywne. Do grupy tej zaliczany jest Betametazon
Wyniki przeprowadzonych badań dowodzą, iż dostawowe iniekcje kortykosterydu
– Betametazonu – są metodą bardzo skuteczną we wczesnym stadium choroby szpatowej. Ponadto jest to technika łatwa do wykonania i o małej liczbie powikłań. Warunkiem wysokiej efektywności zastosowanego leczenia jest wczesne rozpoznanie procesu, co zapewnić
może badanie scyntygraficzne, ewentualnie znieczulenie diagnostyczne.
LECZENIE OPERACYJNE
Konie z przewlekłą postacią choroby szpatowej poddaje się leczeniu operacyjnemu. Zabieg ma na celu doprowadzenie do usztywnienia stawu stępu, co spowoduje unieruchomienie kości wchodzących w jego skład, a tym samym doprowadzi do likwidacji bólu. Spośród wszystkich metod artrodezy technikę operacji według Adamsa cechuje prostota i mała urazowość oraz to, że nie pozostawia sięw strukturach stawowych żadnych materiałów
obcych, pozostawionych tam po operacji, takich jak: metale, przeszczepy, wióry kostne i inne biokompozyty. Na podstawie badań własnych stwierdzono, że rekonwalescencja po operacji wynosi od 4 do 12 miesięcy i ok. 75% koni powraca do pełnego zdrowia oraz sportowego użytkowania. U około 20% koni następuje poprawa, ale nie ma całkowitego
zniesienia kulawizny, natomiast u około 5% koni, ze względu na różnorakie komplikacje,
brak jest jakiejkolwiek poprawy. Jak wynika z przedstawionego materiału, szpat jest poważną chorobą, ale przy wczesnym rozpoznaniu można zahamować rozwijające się zwyrodnienie stawu. W zapobieganiu choroby bardzo ważny jest odpowiedni trening, prawidłowa pielęgnacja kopyt i żywienie konia.
WNIOSKI
Choroba szpatowa może być rozpoznawana tylko w postępowaniu kompleksowym, grupującym technikę badania ortopedycznego narządu ruchu, próby zgięciowe stawów,
dostawowe znieczulenie diagnostyczne oraz badanie RTG i scyntygraficzne. Spośród stosowanych aktualnie metod badania szpatu wydaje się, że w jej wczesnej postaci scyntygrafia i dostawowe znieczulenie, a w postaci przewlekłej badanie radiologiczne,
są metodami najbardziej wiarygodnymi w rozpoznawaniu schorzenia. Leczenie zachowawcze betametazonem we wczesnej fazie i operacyjnie artrodezą w przewlekłej postaci spełniają współczesnewymogi terapii choroby szpatowej.
<r>tak jak dla psa zupa,<br/>
siodłu należy się pupa <E>
</E></r>
Magdalena Macios
04-29-2010, 05:47 PM #2Jako ze w pisaniu jestem mega kiepska dziele sie kolejnym artykułem ktory posiadam autorstwa dr n.wet.Jakub Nicpoń e-mail: nickub@poczta.onet.pl
"
Szpat u koni
Jedną z najstarszych jednostek chorobowych opisywanych u koni jest szpat. W polskiej terminologii określany jest on również mianem „włogacizna” i zaliczany jest do artropatii stawu stępu. Pierwsze wzmianki na ten temat można znaleźć już w średniowieczu. W 1816 roku Haveman (1) jako pierwszy zauważył, że choroba szpatowa zaczyna się w początkowej fazie od zmian na powierzchni stawowej. Przypuszczenia te potwierdził Herring (2) w 1834 roku, jednocześnie dowodząc, że zmiany na powierzchni stawowej mogą również występować u koni nie wykazujących objawów kulawizny. W 1860 roku Schrader (3), przeprowadzając dokładne studia nad chorobą szpatową, uznał, że rozpoczyna się ona od
uszkodzenia chrząstki stawowej.
ETIOLOGIA
Wraz z upływem czasu zmieniły się poglądy na przyczyny powstawania tej choroby.
Pierwszymi objawami zwyrodnienia stawu jest zaburzenie ruchu; koń po dłuższym
postoju ma sztywny chód, który po paru minutach ustępuje. Przy zaawansowanej
postaci choroby zaburzenie ruchu objawia się znaczną kulawizną; obserwuje się także deformację na przednio przyśrodkowej stronie stawu stępu. Choroba najczęściej dotyka starsze konie, 8-10 letnie, ale może się pojawić u młodych (tzw. szpat młodzieńczy). Czynnikiem predysponującym do powstania szpatu jest budowa anatomiczna stawu. Większe siły nacisku działają na kość centralną stępu i kość stępu I i II od strony przyśrodkowej. Także wady postawy (postawa rozbieżna i jej kombinacje), wadliwe okucie oraz poruszanie się po twardej nawierzchni mogą doprowadzić do rozwinięcia się szpatu. Początki powstawania choroby szpatowej mogą wystąpić już podczas pierwszych treningów, które prowadzone są bardzo intensywnie, by uzyskać w krótkim czasie wysoką formę sportową.
W tym obrębie zmiany łączą się bezpośrednio z biomechaniką stawu skokowego. Zanim kopyto zostanie osadzone na podłożu, kość piszczelowa obraca się w osi w odcinku stawu kolanowego ze środkowego do bocznego i w tym momencie kończyna z kością skokową
i kością centralną stawu stępu jest jakby nieruchoma. W czasie oparcia dochodzi
do niedużego zgięcia stawów skokowego i kolanowego, a nawet do nieznacznej rotacji kości skokowej i kości centralnej do środka, powodując większe obciążenie przyśrodkowej powierzchni stawu, co wyjaśnić może powstawanie patologicznych zmian kostnych charakterystycznych dla szpatu . Im większe przeciążenia np. powodowane skokami, tym większe makro- i mikrourazy tkanki chrzęstnej, a te uznane zostały za najważniejszy czynnik etiologiczny choroby szpatowej. Za przyczynę szpatu uważa się również zaburzenia w przemianie materii i gospodarce witaminowej oraz niewłaściwe żywienie.
PATOGENEZA I OBJAWY KLINICZNE
Charakterystycznym objawem w przebiegu szpatu jest występujący w początkowym okresie choroby ból, zmieniający mechanikę ruchu. Faza wykroku jest niepełna w zakresie wysokości podnoszenia kończyny, co prowadzi do ścierania brzegu podstawowego ściany przedniej. Koń po długim spoczynku, wyprowadzony, wykazuje kulawiznę dużego stopnia. W miarę poruszania się zaburzenie stopniowo maleje. Często już w boksie można stwierdzić, że
chora kończyna jest oszczędzana – koń obciąża przeciwległą kończynę. W długotrwałym
procesie chorobowym na powierzchni przyśrodkowej stawu stępu, a więc tam, gdzie dochodzi do największych obciążeń statycznych i dynamicznych tego stawu, w badaniu klinicznym można zauważyć charakterystyczne deformacje kostne. Uszkodzeniu ulegają chrząstki stawowe, powstają nadżerki, mogące odsłonić warstwy podchrzęstne kości i w następstwie prowadzić do bezpośredniego stykania się nieosłoniętych chrząstką kości wchodzących w skład chorobowo zmienionego stawu. Czasem zmianom tym towarzyszy
słabo wyrażone, niespecyficzne, nawracające zapalenie błony maziowej. Można dokonać podziału choroby szpatowej na dwa okresy. W fazie wczesnej choroby na skutek makro- i mikrourazu lub przeciążenia struktur anatomicznych do-chodzi do nieprawidłowego odżywienia
powierzchni stawów. Maź staje się wodnista, nie spełnia fizjologicznej funkcji odżywiania
chrząstki i pogarsza się amortyzacja. W okresie tym zauważalna jest wyraźna kulawizna, a staw stępu jest bolesny. W dalszym przebiegu choroby faza wczesna przechodzi w proces przewlekły. Długo trwające przeciążenia stawu aktywują powstanie osteofitów, czego dowodem są charakterystyczne deformacje szpatowe na przednio przyśrodkowej powierzchni
stawu stępu. W początkowej fazie są one niewielkie i trudne do wykrycia w obrazie RTG. Później postępuje dalsza degeneracja chrząstki stawowej. Dochodzi do ankylozy stawu, zniesienia tarcia o siebie nieokrytych chrząstką powierzchni stawowych i dochodzi do zniesienia reakcji bólowej. Jest to jednak proces długotrwały i objawia się kulawizną dużego stopnia.
METODY DIAGNOSTYCZNE
Aby móc szybko rozpocząć odpowiednie leczenie, należy wcześnie rozpoznać chorobę
– już w jej początkowym stadium. Sprzyja temu zaawansowana technika diagnostyczna – scyntygrafia. Badając konia w ruchu, zarówno na twardym, jak i miękkim podłożu, należy
zwrócić uwagę na rodzaj i stopień kulawizny. Następnie w spoczynku, na płaskim podłożu, przy równomiernym obciążeniu wszystkich kończyn, należy obejrzeć stawy skokowe od przodu, porównując obie tylne kończyny z prostej i ukośnej perspektywy. Zwraca się uwagę na występowanie starć rogu kopytowego brzegu podstawowego ściany przedniej i nieprawidłowości postawy kończyn tylnych oraz okucia. Kolejnym etapem badania jest przeprowadzenie próby zgięciowej stawu skokowego. Jest to prosta technika badania, umożliwiająca wykrycie procesu chorobowego w stawie skokowym stępu. Chociaż nie jest ona pewną i obiektywną metodą, uzupełnia jednak w istotny sposób inne techniki diagnostyczne. Podczas wykonywania próby szpatowej zgięciu ulegają również staw kolanowy i biodrowy, dlatego po uzyskaniu pozytywnego wyniku należy poddać osobnemu
badaniu na zginanie te stawy w celu wykluczenia ewentualnych schorzeń tam umiejscowionych.Po przeprowadzeniu prób zgięciowych kolejnym etapem badania może być znieczulenie diagnostyczne. Bardzo ważne dla rozpoznania przewlekłej choroby szpatowej
jest badanie RTG. Dostarcza ono wiedzy o rodzaju i zakresie zmian patologicznych stawu. Wykonanie jedynie badania RTG w niektórych przypadkach nie pozwala na wykrycie wczesnego stadium choroby. Badanie to nie określi, czy proces chorobowy jest już wygasły z klinicznego punktu widzenia, czy też jest nadal aktywny, powodujący bolesność. Na to pytanie można odpowiedzieć wyłącznie na podstawie nowoczesnego badania nuklearnego – scyntygrafii. Pod pojęciem scyntygrafii rozumie się obrazowe przedstawienie rozdziału aktywności po zastosowaniu radiofarmaceutyku. Służy do tego głównie metastabilny izotop Technetu (99mTc), z półokresem rozpadu 6 godzin. Badania medycyny nuklearnej są badaniami funkcjonalnymi, przedstawiającymi aktywne zmiany zachodzące w tkankach.
W tym przypadku środek radioaktywny jest transportowany przez krew. Koncentruje się
w miejscu, gdzie toczy się proces zapalny, a tym samym jest większe przekrwienie. Badanie
scyntograficzne zawiera przez to inną informację niż techniki RTG.
LECZENIE ZACHOWAWCZE
Po rozpoznaniu wczesnych zmian szpatowych stosuje się leczenie zachowawcze, które polega na dostawowej iniekcji kortykosterydów. Sposób ten jest nie tylko bardzo rozpowszechniony w medycynie weterynaryjnej, ale i w medycynie człowieka, a jego początki przypadają na lata pięćdziesiąte XX wieku. Celem dostawowego podania kortykosterydów jest zatrzymanie ostrego procesu zmniejszenie bólu. Poprzez podanie kortykosterydu dostawowo możemy zwiększyć koncentrację środka w miejscu docelowym oraz zmniejszyć ewentualne systemowe działanie uboczne . Przy zachowaniu odpowiedniej czystości chirurgicznej podczas aplikacji środka nawet powtórna iniekcja odstawowa
bardzo rzadko prowadzi do jakichkolwiek komplikacji . Dostawowe iniekcje kortykosterydu
prowadzą do wyraźnego zmniejszenia objawów zapalenia i dużej poprawy objawów klinicznych. Odpowiedzialne za ten fakt jest anafilaktyczne działanie, które polega na bardzo zróżnicowanych mechanizmach. Dlatego opinie na ten temat są kontrowersyjne; opierają się one na bilansie korzyści i powikłań po dostawowym podaniu kortykosterydu. Jedni autorzy
wykazują destruktywne działanie środka na chrząstkę stawową, inni zaś uważają, że ma on działanie chondroprotektywne. Do grupy tej zaliczany jest Betametazon
Wyniki przeprowadzonych badań dowodzą, iż dostawowe iniekcje kortykosterydu
– Betametazonu – są metodą bardzo skuteczną we wczesnym stadium choroby szpatowej. Ponadto jest to technika łatwa do wykonania i o małej liczbie powikłań. Warunkiem wysokiej efektywności zastosowanego leczenia jest wczesne rozpoznanie procesu, co zapewnić
może badanie scyntygraficzne, ewentualnie znieczulenie diagnostyczne.
LECZENIE OPERACYJNE
Konie z przewlekłą postacią choroby szpatowej poddaje się leczeniu operacyjnemu. Zabieg ma na celu doprowadzenie do usztywnienia stawu stępu, co spowoduje unieruchomienie kości wchodzących w jego skład, a tym samym doprowadzi do likwidacji bólu. Spośród wszystkich metod artrodezy technikę operacji według Adamsa cechuje prostota i mała urazowość oraz to, że nie pozostawia sięw strukturach stawowych żadnych materiałów
obcych, pozostawionych tam po operacji, takich jak: metale, przeszczepy, wióry kostne i inne biokompozyty. Na podstawie badań własnych stwierdzono, że rekonwalescencja po operacji wynosi od 4 do 12 miesięcy i ok. 75% koni powraca do pełnego zdrowia oraz sportowego użytkowania. U około 20% koni następuje poprawa, ale nie ma całkowitego
zniesienia kulawizny, natomiast u około 5% koni, ze względu na różnorakie komplikacje,
brak jest jakiejkolwiek poprawy. Jak wynika z przedstawionego materiału, szpat jest poważną chorobą, ale przy wczesnym rozpoznaniu można zahamować rozwijające się zwyrodnienie stawu. W zapobieganiu choroby bardzo ważny jest odpowiedni trening, prawidłowa pielęgnacja kopyt i żywienie konia.
WNIOSKI
Choroba szpatowa może być rozpoznawana tylko w postępowaniu kompleksowym, grupującym technikę badania ortopedycznego narządu ruchu, próby zgięciowe stawów,
dostawowe znieczulenie diagnostyczne oraz badanie RTG i scyntygraficzne. Spośród stosowanych aktualnie metod badania szpatu wydaje się, że w jej wczesnej postaci scyntygrafia i dostawowe znieczulenie, a w postaci przewlekłej badanie radiologiczne,
są metodami najbardziej wiarygodnymi w rozpoznawaniu schorzenia. Leczenie zachowawcze betametazonem we wczesnej fazie i operacyjnie artrodezą w przewlekłej postaci spełniają współczesnewymogi terapii choroby szpatowej.
<r>tak jak dla psa zupa,<br/>
siodłu należy się pupa <E>
</E></r>
pozdrawiam
<r><COLOR color="#400000"><s></s><I><s></s>Maria<e></e></I><e></e></COLOR></r>
Maria Masaz
04-29-2010, 06:23 PM #3Ciekawe , bardzo naukowe
pozdrawiam
<r><COLOR color="#400000"><s></s><I><s></s>Maria<e></e></I><e></e></COLOR></r>
1 gości
1 gości